“ค่าโง่” ของคนบ้างาน!! เรื่องจริงที่อยากเตือนคนที่บ้าแต่งาน

ขยันมากไป มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่ดีเลย และเรื่องต่อไปนี้คือ “ค่าโ ง่”จากคนบ้างาน

ที่อย ากสอนคนบ้างาน ให้เข้าใจ เมื่อทุกอย่างมีราคาที่ต้องจ่าย ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ

แล้วบางครั้งความสำเร็จ ก็ต้องแลกด้วยการสูญเสีย บางอย่าง

เมื่อ 39 ปีที่แล้ว

ผมเองได้เริ่มต้น ทำงานกับบริษัทการเงิ น ที่มีขนาดใหญ่อันดับ 3 ของโลก

เมื่อ35ปีที่แล้ว

ผมได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ผมรัก เราสัญญาว่าจะสร้างอนาคตร่วมกัน

เธอคนนั้นจะเป็นคนข้างหลัง เพื่อให้ผมประสบความสำเร็จทางการงาน

และในขณะที่การงานของผมก้าวหน้าไปมาก

เมื่อ 29 ปีที่แล้ว

ภรรย าของผมได้คลอดลูกชายคนแรกให้ผม ขณะที่ผมติดประชุมที่ญี่ปุ่น

และผมขอโทษเธอ ผมสัญญากับเธอว่า จะขอเวลาทำงานอีกสักระยะ

เพื่อครอบครัวให้ได้สบายกว่านี้ แล้วผมกลับเมืองไทย

รับขวัญลูกและขอโทษภรรย าด้วยตำแหน่งงานที่ก้าวหน้า

ฝันของเราใกล้เป็นจริงแล้ว

เมื่อ 24 ปีที่แล้ว

เธอคลอดลูกสาว ที่เราเฝ้ารอคอย และผมเอง ได้เห็นหน้าลูกสาว

เพียงวันเดียว เพราะต้องเดินทางไปประชุมใหญ่ ที่ออสเตรเลียผมบอกกับเธอว่า

จะทำงานอีกไม่นาน แล้วเวลาทั้งหมดที่มี จะเป็นของครอบครัวตลอดไป

เพื่อทดแทนเวลาที่ผ่านมา

เมื่อ 13 ปีที่แล้ว

งานของผมได้ก้าวหน้าจนก้าวขึ้นเป็นเบอร์ 2 ในภาคพื้นเอเชียแปซิคฟิค

ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดีมาก แต่ภรรย าผมเธอขอ“หย่า” เพื่อเริ่มชีวิตใหม่ที่เธอบอกว่า

ผมไม่เคยให้เธอ แล้วสุดท้ายเธอบอกว่า ชีวิตคู่ไม่ได้ต้องการแค่ทรัพย์สินเงิ นทอง

จนเกินเก็บ แต่ต้องการความอบอุ่นมั่นใจจากอ้อมกอดคนเป็นสามีเติมเต็ม ในคืนอ้างว้างมากกว่า

แล้วเธอก็แยกจากไป ส่วนลูกปู่และย่าท่านจะดูแลอย่างดี

เมื่ อ10 ปีที่แล้ว

ลูกชายคนโตซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์เพื่อน ประสบอุบัติเหตุและเขาได้จากไป

ผมบินกลับจากญี่ปุ่น ทั้งๆที่มีงานสัมนาสำคัญและแม่บอกว่าลูกชายเกเรเลี้ยงย าก

ผมกอดลูกสาวบอกกับเธอว่า พ่อไม่ดีเอง ต่อไปพ่อจะให้ทุกอย่างขอเวลาอีกนิดนะ

เมื่อ  7 ปีที่แล้ว

ก่อนแม่สิ้นใจ แม่บอกกับผมว่าอย่าเอาแต่ทำงาน

จนลืมว่าลูกต้องการอ้อมกอดจากพ่ออย่า

ปล่อยให้เธอรอคอยอย่างตั้งตารอ

เมื่อ 5 ปีที่แล้ว

พ่อจากไป ตามแ ม่ญาติๆก็พากันพูดคุยโดยที่ผมแอบได้ยินว่า พ่อตรอมใจที่แม่จากไป

กับเรื่องหลานสาวตามผู้ชายข้างบ้าน ไปอยู่ทางใต้แกมัวโทษแต่ตัวเองว่า

เลี้ยงหลานได้ไม่ดีขณะที่ผมก้าวสู่จุดสูงสุดทางการงานแล้วผมมีทุกอย่างที่ต้องการ

และสิ่งที่ผมได้มาไม่มีอะไรได้มาฟรีเพราะการสูญเสีย บางอย่างแลกกับความสำเร็จ

มันคุ้มค่าจริงหรอ?ต่อไปผมจะกลับไปชดเชยเวลาที่ผมโกงไปจากครอบครัว

และล่าสุด3ปีที่แล้วหมอบอกว่าผมเป็นโ รคซึมเศร้าต้องกินย าน่าแปลกอยูนะที่ผมมีครบทุกอย่าง

แต่กลับอ้างว้างคนที่รักจริงๆก็ไม่มีมีแต่คนจ้องจะกอบโกยไม่มีใครเหมือนพ่อแม่ภรรย าและลูกๆของผมเลย

ตอนนี้ผมเข้าใจสิ่งที่ภรรย าผมบอกแล้วถึงตอนนี้แล้วมันสายไปไม่มีใครทนรอคอยย าวนาน

ผมยอมแลกทุกอย่างกับการเป็นคนหาเช้ากินค่ำพออยู่พอกินแค่ให้ได้อยู่ร่วมกับ

ทุกคนสักช่วงชีวิตหนึ่งก็ยังดีใครที่เป็นแบบผมคิดให้ดีนะว่ามันคุ้มหรือเปล่า

ขอขอบคุณมดงานบ้านรอยยิ้ม