จุดมุ่งหมายของคู่ชีวิต ไม่ใช่เพียงทำยังไง ให้อยู่กันจนต ายจากกัน
แต่คืออยู่ยังไง ให้เกื้อกูลต่อกันมากที่สุด และเบียดเบียนกันน้อยที่สุด
สาเหตุที่ชีวิตคู่นั้นไปกันไม่ค่อยรอด ขาดการเคารพขั้นพื้นฐาน
ซึ่งกันและกันคือ การขาดความเคารพในการอยู่ร่วมกัน อยู่ด้วยกัน
การเป็นครอบครัวร่วมกัน ขาดความสม่ำเสมอ คือขาดความสม่ำเสมอ
ไม่เหมือนอดีตที่“โหยหา” อย ากได้อย ากครอบครองกัน ไม่มีความใส่ใจ
คือเพราะคิดว่าอยู่กันมานานแล้ว ไม่พูดกัน“คิดไปเอง” ว่าไม่เป็นไร
ขาดความยับยั้ง คือเมื่ออะไรที่ไม่เหมือนเดิม สันดานของความเป็นคนของแต่ละคน
ก็โผล่โหยหาความตื่นเต้น ไม่เติมเต็มรสชาต อันเคยมีหลายคู่ เอากิเลสนำชีวิต
ถึงจะรู้ว่าผิด ก็จะทำเพื่อสนองอารมณ์ตนเอง ขาดสติก็คือไม่มีสติ
เมื่อมีการกระทบกระทั่ง ไม่ประนีประนอมซึ่งกัน
ผมถูก ฉันถูก ไม่มีใครยอมใคร เธอชนะ ฉันชนะ ความซวย
ตกไปอยู่ที่ลูก ที่ต้องมาเจอพ่อแม่ดี แต่“หลง”กัน แต่ไม่ได้“รัก”กันเลย“
ชีวิตคู่”หากเริ่มต้นด้วยการอย ากอวดว่าตนมี เหมือนๆชาวบ้านได้
มีแต่งงาน ได้มีลูกเหมือนๆคนอื่นเขานั้น แต่ไม่เคยพิจารณาให้รอบคอบจริงๆ
หรือพิจารณากัน ในระยะเวลาไม่มากพอ ที่จะให้อีกฝ่าย เผยนิสัยจริงๆออกมา
เมื่ออยู่ไปแล้ว เกิดกรณีอะไรขึ้นมา ต้องมานั่งทน นั่งบ่นว่า มีกรร ม มีทุกข์
เป็นก รรมเก่า เคยก่อไว้กับเขาฯลฯ ซึ่งเราเลือกได้ จะว่าไม่ทุกข์แต่แรก
มีสองทางคือก่อนมีคู่ชีวิต จงให้เวลา อย่าเร่งรีบ พิจารณาให้ดีๆว่า
“ควรมี”กับ“ไม่ต้องมี” อันไหนจะสุขและเติบเต็ม ความต้องการ
ของเราได้จริงๆ “ความรัก”คือองค์ประกอบหนึ่ง ที่ทำให้ชีวิตเรา
มีชีวิตชีวาขึ้น แต่ไม่ได้หมายถึง ทั้งทั้งหมดของชีวิตของเราหรอกนะ
เพราะเมื่อไหร่ที่เราไม่เตรียมใจ ชีวิตคู่ก็พร้อมล่มสลายได้ เช่นกัน
ความรักเพียงอย่างเดียวมิใช่ดครื่องตัดสินว่า บุคคลนั้นๆจะเป็นคู่ชีวิต
ที่ดีที่สุดสำหรับเรา เพราะคำว่าคู่ชีวิต..หมายถึงคนสองคน
ที่ใช้ชีวิตครอบครัวร่วมกัน จึงได้เรียกว่า“คู่ชีวิต”
ขอบคุณ rowwadee
