สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้เรามีบทความเรื่องสั้น ให้ข้อคิด
ที่อย ากให้เราในฐานะลูกๆของพ่อและแม่ ได้อ่า นกันอ่า นจบแล้ว
คงเป็นประโยชน์ต่อทุกๆคนแน่นอนค่ะ
เรื่องสั้น“แม่ที่ขอแต่เงิ น”
มีชายหนุ่มคนหนึ่ง..เขาก็เป็นเศรษฐี ด้วยลำแข้งของตัวเขาเอง
เมื่อไม่กี่ปีก่อนมารดาของเขา สิ้นบุญที่บ้าน นอกเขาก็ได้
ไปร่วมงานทั้งๆที่เขาไม่ชอบแม่เลย เพราะแม่ของเขานั้น
เอาแต่ขอเ งินอย่างเดียว เดือนไหนเขาไม่ได้ส่งเ งินเข้าบ้าน
แม่เขาก็จะโทรมา แล้วก็พูดเสียงดัง แต่ว่าเขาพูดว่า
เป็นแม่ที่ไม่เอาไหนจริงๆ ยิ่งรวยมากเท่าไหร่ แม่เขาก็ยิ่งขอเ งิน
มากขึ้นเท่านั้นแต่เมื่อกลับถึงบ้าน เขาก็ยังอดร้องไห้โฮไม่ได้
เพราะเขา ยังตะขิตตะขวงใจ ที่ต้องไปทำงานไกลๆ
ไม่ได้อยู่ดูแลคุณแม่ แม้จะเป็นแม่ที่
“เอาแต่เงิ น”เขาก็ยังอดรู้สึกติดค้างคุณแม่ไม่ได้ หลังงานศ พ
ก่อนที่เขาจะกลับพี่ใหญ่ของเขา ได้ยื่นซองเล็กๆซองหนึ่งให้เขา
บอกว่าคุณแม่สั่งนักสั่งหนา ว่าต้องมอบให้เขา เขาเปิดซองออกอย่างระมัดระวัง
ในนั้นมีสมุดเงิ นฝากธนาคารเล่มหนึ่ง และจดหมายฉบับหนึ่งสมุดเงิ นฝาก
เป็นชื่อของเขามีเงิ นฝากเป็นหลายสิบล้านเยน
ในจดหมายเขียนว่า
“ลูกชายในบรรดา ลูกๆของแม่ คนที่ทำให้แม่กังวลมากที่สุด
คือลูกตั้งแต่เล็ก. ลูกไม่ขยันเรียนหนังสือสุรุ่ยสุร่าย
แถมใจกว้างกับเพื่อนฝูง พอลูกจะขอมาสู้ในเมืองหลวง
แม่ก็กังวลเพียงว่าลูกจะตกระกำ เป็นไอ้จรจัด ดังนั้นแม่จึงบังคับ
ให้ลูกส่งเงิ น กลับม าให้แม่ทุกเดือน เพื่อจะได้กระตุ้นให้ลูก
ไปหาเงิ นให้มากขึ้น ในขณะเดียวกันก็เป็นการช่วยลูกเก็บเงิ น
อีกทางหนึ่งเงิ นที่ลูกให้แม่แม่ไม่ได้ใช้ แม้แต่แดงเดียว พี่ชายของลูก
ดูแลแม่ดีอยู่แล้วตอนนี้ลูกเอาไปใช้ให้คุ้มเถิด” พออ่า นจบเขาทรุดลง
บนพื้นทรุดอยู่เช่นนั้นเป็นนานๆๆๆถ้ายังมีพ่อแม่อยู่
ก็แค่ทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุดอย่าทำอะไรที่จะรู้สึกเสียใจภายหลังก็พอ?
ขอขอบคุณ:ธรรมนูญสุขสำราญ
