ชีวิตเหมือนกับการเดินทาง โดยสารรถไฟ มีสถานีต่างๆ มีการเปลี่ยนเส้นทาง
มีกระทั่งอุบัติเหตุ เราขึ้นรถไฟขบวนนี้ ตอนเราถือกำเนิด “พ่อแม่คือคนที่ตีตั๋วให้เรา”
เราเชื่อว่าท่านจะเดินทาง ด้วยรถขบวนนี้กับเราตลอดไป แต่แล้วที่สถานีใดสถานีหนึ่ง
ท่านทั้งสองก็ต้องลงรถจากไปปล่อยเราไว้ เพียงลำพังกับการเดินทางนี้
วันเวลาผ่านไป จะมีผู้โดยสารอื่นๆ ขึ้นรถมาเรื่อยๆ หลายคนจะเป็นคนที่เรารัก
และผูกพันเป็นพี่เป็นน้อง เป็นเพื่อนเป็นลูก เป็นหลาน
หรือกระทั่งเป็นที่รัก แห่งชีวิตของเรา หลายคนลงรถไปกลางทาง
ทิ้งไว้แค่ความทรงจำความอ้างว้าง และคิดถึงอันถาวร ในชีวิตเราหลายคน
จากไปอย่ๅงที่เราไม่ทันได้สังเกตด้วยซ้ำว่า เขาลุกจากที่นั่ง และลงรถไฟไปแล้ว
การเดินทางโดยรถไฟชีวิตขบวนนี้ จึงเต็มไปด้วยความรื่นรมย์
ความโศกเศร้าความมหัศจรรย์ ความสมหวัง คำสวัสดี คำอำลา
และคำอวยพรให้“โชคดี” “การเดินทางที่ดีที่สุด”คือการได้ช่วยเหลือ
ได้รักได้มีความสัมพันธ์ที่ดี กับเพื่อนผู้โดยสารทุกคน จงแน่ใจว่า
เราได้ให้สิ่งที่ดีที่สุด เพื่อให้การเดินทางของพวกเขา มีความราบรื่น
และสะดวกสบาย ความน่าพิศวงของการเดินทางอันวิเศษยอดเยี่ยม
นี้คือตัวเราเอง ก็ไม่รู้ล่วงหน้า ว่าเราจะต้องลงจากรถไฟ ที่สถานีไหน
ฉะนั้นเราต้องมีชีวิต ให้แจ๋วที่สุด ปรับปรุงตัวเองรู้จักลืม รู้จักอภัย
ให้สิ่งดีที่สุดที่เรามีแก่คนรอบข้างสำคัญ เหลือเกิน ที่เราควรทำอย่างนี้
เพราะเมื่อถึงเวลาที่เราต้องลุก จากที่นั่ง เพื่อลงจากรถไฟไป
เราจะได้ทิ้งความทรงจำ ที่สวยงามไว้ แก่ผู้คนที่ต้องเดินทาง
โดยสารรถไฟขบวนชีวิตนี้ต่อไป ขอบคุณมากๆที่มาเป็นผู้โดยสารคนหนึ่ง
ในขบวนรถไฟชีวิตของกันและกัน
ขอบคุณ ที่ได้มาติดตามข้อคิดดีๆ
