
เจอนิทานดีๆ อ่า นง่ายๆ ที่อ่ านแล้วสอนอะไรมากมาย เรื่องมีอยู่ว่า เด็กหนุ่มคนหนึ่ง
เป็นชาวสงขลาเรียนเก่งมาก ได้ทุนไปเรียนอเมริกาตั้งแต่เด็ก จนจบด็อกเตอร์
จึงกลับมาเยี่ยมบ้าน บ้านของเด็กหนุ่มอยู่อีกฟากหนึ่งของทะเลสาบสงขลา
ต้องนั่งเรือแจวข้ามไป ใช้เวลาแจวประมาณหนึ่งชั่ วโมง เรือที่ติดเครื่องยนต์ไม่มีเหรอลุง?
ไม่มีหรอกหลานที่นี่มันบ้านนอก มันห่างไกลความเจริญ มีแต่เรือแจวโอ้..ล้าสมัยมากเลยนะลุง
โบราณมากที่อื่น เขาใช้เรือยนต์กันหมดแล้วลุง ลุงยังมานั่งแจวเรืออยู่อีก ไปส่งผมฝั่งโน้นเอาเท่าไรลุง?
80 บาท
โอเค..ไปเลยลุง..
ในขณะที่ลุงแจวเรือ หนุ่มนักเรียนนอก ก็เล่าเรื่องความทันสมัย ความก้าวหน้าความศิวิไลซ์ของอเมริกาให้ลุงฟัง
เมืองไทยเมื่อเทียบกับอเมริกาแล้ว ล้าสมัยมากไม่รู้คนไทย อยู่กันได้ยังไง? ทำไมไม่พัฒนา
ทำไมไม่ทำตามเขาให้ทัน?
ลุง..ลุงใช้คอมพิวเตอร์ใช้อินเตอร์เน็ตเป็นไหม?
ลุงไม่รู้หรอกใช้ไม่เป็น
โอ้โฮ!ลุงไม่รู้เรื่องนี้น่ะ ชีวิตลุงหายไปแล้ว 25%
แล้วลุงรู้ไหมว่า เศรษฐกิจของโลกตอนนี้เป็นยังไง?
ลุงไม่รู้หรอก
ลุงไม่รู้เรื่องนี้นะ ชีวิตของลุงหายไป 50%
ลุง..ลุงรู้เรื่องนโยบายการค้าโลกไหม? แล้วเรื่องดาวเทียมล่ะรู้ไหมลุง?
ลุงไม่รู้หรอกหลานเอ๊ย ชีวิตของลุงรู้อยู่อย่างเดียวว่า จะทำยังไง ถึงจะแจวเรือให้ถึงฝั่งโน้น
ถ้าลุงไม่รู้เรื่องนี้ ชีวิตของลุงหายไปแล้ว 75%
พอดีช่วงนั้นเกิดลมพายุพัดมา อย่างแรงคลื่นลูกใหญ่ มากท้องฟ้ามืดครึ้ม
นี่..พ่อหนุ่มเรียนหนังสือมาเยอะ จบด็อกเตอร์ จากต่างประเทศ ลุงอย ากถามอะไรสักหน่อยได้ไหม?
ได้..จะถามอะไรหรือลุง?
เอ็งว่ายน้ำเป็นไหม?
ไม่เป็นหรอกลุง
งั้นชีวิตของเอ็งกำลังจะหายไป 100% แล้วพ่อหนุ่ม
อ่า นแล้วนั่งยิ้มคนเดียว เพราะนิทานง่ายๆ เรื่องนี้สอนให้คิดอะไรได้มากมาย
ขอบคุณ gotoknow