เด็กหนุ่มคนหนึ่ง เป็นชาวสงขลา เรียนเก่งมาก ได้ทุนไปเรียนอเมริกาตั้งแต่เด็กจนจบด็อกเตอร์
จึงกลับมาเยี่ยมบ้าน บ้านของเด็กหนุ่มอยู่อีกฟากหนึ่งของทะเลสาบสงขลา ต้องนั่งเรือแจวข้ามไป
เด็กหนุ่มพูดกับคนแจวเรือว่า : “เรือที่ติดเครื่องยนต์ไม่มีเหรอลุง”
ลุงตอบกลับเด็กหนุ่ม: “ไม่มีหรอกหลาน ที่นี่มันบ้านนอก มันห่างไกล ความเจริญมีแต่เรือแจว”
เด็กหนุ่ม: “โอ..ล้าสมัยมากเลยนะลุง โบราณมาก ที่อเมริกาเขาใช้เครื่องบินกันแล้วลุง ลุงยังมานั่งแจวเรืออยู่อีกไปส่งผมฝั่งโน้นเอาเท่าไหร่ลุง”
ลุง: “80บาท”
เด็กหนุ่ม: “OK..ไปเลยลุง”
ในขณะที่ลุง แจวเรือ หนุ่มนักเรียนนอก ก็เล่าเรื่องความทันสมัยความก้าวหน้า ความศิวิไลซ์ของอเมริกาให้ลุงฟัง
“เมืองไทย..เมื่อเทียบกับอเมริกาแล้ว ล้าสมัยมาก ไม่รู้คนไทยอยู่กันได้ยังไงทำไมไม่พัฒนา ทำไมไม่ทำตามเขา เลียนแบบเขาให้ทัน”
เด็กหนุ่มถามลุงแจวเรือ : ลุง..ลุงใช้คอมพิวเตอร์ ใช้อินเทอร์เน็ตเป็นไหม”
ลุง: “ไม่รู้หรอก..ใช้ไม่เป็น”
เด็กหนุ่ม: “โอโห..ลุงไม่รู้เรื่องนี้น่ะ ชีวิตลุงหายไปแล้ว25%”
“แล้วลุงรู้ไหมว่า เศรษฐกิจของโลกตอนนี้เป็นยังไง”
ลุง: “ลุงไม่รู้หรอก”
เด็กหนุ่ม: “ลุงไม่รู้เรื่องนี้น่ะ ชีวิตของลุงหายไป 50%”
“ลุง..ลุงรู้เรื่องนโยบายการค้าโลกไหมลุง”
“ลุง..ลุงรู้เรื่องดาวเทียมไหมลุง”
“ลุงไม่รู้หรอก..หลานเอ๊ย”
“ชีวิตของลุง ลุงรู้อยู่อย่างเดียว ว่าจะทำยังไง ถึงจะแจวเรือให้ถึงฝั่งโน้นถ้าลุงไม่รู้เรื่องนี้ ชีวิตของลุงหายไปแล้ว 75%”
พอดีช่วงนั้นเกิดลมพายุ พัดมาอย่างแรง คลื่นลูกใหญ่มาก ท้องฟ้ามืดครึ้ม
ลุง: “ นี่พ่อหนุ่มเรียนหนังสือมาเยอะ จบด็อกเตอร์จากต่างประเทศ ลุงอย ากถามอะไรสักหน่อยได้ไหม”
เด็กหนุ่ม: “ได้..จะถามอะไรหรือลุง”
“เอ็งว่ายน้ำเป็นไหม”
“ไม่เป็นจ้ะลุง”
“ถ้างั้นชีวิตของเอ็ง กำลังจะหายไป 100% แล้วพ่อหนุ่ม”
อย่าคิดว่าตัวเราเหนือกว่าคนอื่น เพียงแค่มีการศึกษาสูงยังมีประสบการณ์ชีวิต ที่ต้องศึกษาอีกมาก
แม้จะไม่มีใบประกาศมอบให้ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด สำนวนนี้หมายถึง คนที่มีวิชาความรู้ดี
หรือรู้สารพัดเกือบทุกอย่าง แต่ถึงคราวเกิดเรื่อง มีปัญหาขึ้นกับตัวเองกลับจนปัญญาแก้ไข
หรือมีความหมายอีกทางหนึ่งว่า..มีความรู้อยู่มากมาย แต่ใช้วิชาหากินไม่ถูกช่อง
ทำให้ต้องตกอยู่ในฐานะที่ลำบากย ากจนเรื่อยมา สู้คนที่ไม่รู้หนังสือเลย แต่หากินจนร่ำรวยไม่ได้
จึงเป็นที่มาของสุภาษิต สำนวนไทยที่ว่า ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด“คนฉลาด..ย่อมไม่อวดวิเศษ
แม้แต่น้อยอ่อนน้อม ถ่อมตนเองย่อมมีอะไรดีกว่าการอวดเบ่งเป็นแน่”
