เจ้าของร้านทอง…ใส่ทองเส้นเท่าหนวดกุ้ง แต่ลูกจ้าง…(บางคน) ทั้งหมดที่มีในชีวิต
ขนมาผูกไว้ที่แขน แขวนที่คอหมด เจ้าของโชว์รูมรถ…ขับมอไซค์คันเก่า
ไปซื้อส้มตำหน้าปากซอย แต่ลูกจ้าง…(บางคน)จะทำทุกวิถีทาง
เพื่อประกาศให้โลกรู้ว่ามีรถหรูขับ เจ้าของกิจการ…ตื่นตี 5 มาเปิดร้านทำงาน
เก็บร้านนอนอีกที 4-5 ทุ่ม แต่ลูกจ้าง…(บางคน)ตื่น 8 โมงเลิก 5 โมงเย็นบอก…“ลำบาก”
เจ้าของเขียงหมูขา ยได้วันละหมื่น เก็บทุกบาทอย่างดี ใส่ไว้ตู้เซฟ
สิ้นเดือนรีบเอาเข้าแบงค์ แต่ลูกจ้าง…(บางคน)มีเงิ นแสนก้อนเดียวในชีวิต
เอามาวางเรียง ถ่ายรูปโชว์ลงโซเชี่ยล ให้โลก(โจร)รู้..ว่ากูมี
เฮียข ายส่งอะไหล่รถทั่วจังหวัด มีกิจการหลายสิบล้าน กินข้าวแกงข้างบ้าน
กับกาแฟ 7-11 แต่ลูกจ้าง…(บางคน)ของอาเฮีย ซื้อกาแฟแก้วละสองร้อย
เพื่อถ่ายรูปอัพลงเฟส แล้วมาบ่นกับเฮียว่า…ปลายเดือนไม่มีเงิ นซื้อข้าวกิน
ขอเบิกล่วงหน้า เศรษฐีร้านข ายส่ง สอนให้ลูกทุกคนทำงานหารายได้พิเศษ
เพื่อมีเงิ นเก็บไปซื้อของฟุ่มเฟือยที่อย ากได้เอง ถัดไปข้างบ้าน ส่งลูกเรียนกรุงเทพ
ลูกบ่นอย ากได้โทรศัพท์ใหม่รีบรูดบัตรซื้อให้ เจ๊ร้านขา ยส่งปลาทะเลในตลาดแห่งนึง
ขา ยได้วันเป็นล้าน เจ้าของใส่เสื้อห่านคู่ตัวไม่ถึงร้อยมาแผง แต่ลูกจ้าง…(บางคน)
ใส่เสื้อแบรนด์ห้างราคาหลักพันมาทำงาน “อ่า นจบคุณอาจค้านว่า…”
ความสุขคนเรามันไม่เหมือนกันปะว่ะ…? คนเราหาเงิ นมาแล้ว ไม่ใช้เพื่อให้ตัวเองมีความสุข
แล้วจะหาไปทำไม…? ผมก็จะตอบกลับไปว่า…“รวยแล้ว”จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้
แต่ถ้ายัง“จน”อยู่จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้(ไม่ได้…!) ผมจุก…เพราะมันจริงถ้ายังไม่รวย…
ไม่มีสิทธิ์ใช้ชีวิตยังไงก็ได้…!! เพราะสุดท้าย…ความอวดติดหรู จมไม่ลง…มันจะตกเป็นภาระ
ต่อในคนรุ่นหลัง เหนื่อยหรือยังชีวิต…จอมปลอม?ชีวิตที่ต้องสร้างภาพ ถ่ายรูปอัพลงเฟสว่า…ตัวเองหรูว่าตัวเองมี
แต่หารู้ไม่ว่าเบื้องหลังกว่าจะได้มาต้องเป็นหนี้แค่ไหน ถ้า.คิดเป็นชีวิตก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นได้
ถ้าคิดไม่เป็น…ก็จงอยู่แบบเดิมต่อไป
ขอบคุณบทความรูปภาพ
ที่มา:TheAmazingLife
