ถ้ามีใครสักคน…“กำลังบีบให้คุณจนมุม”อย่ารู้สึกโกรธเขา แต่จง..“ขอบคุณเขา”
เพราะเขาถึงทำให้คุณต้องลุกขึ้นมา เปลี่ยนแปลงตัวเอง หรือฮึดขึ้นมา
ทำให้คุณมีแรงสู้มากกว่าเดิม… เพราะเขาคุณ จึงต้องหาวิธีเพื่อเอาตัวรอด
และทำให้ความอดทนของคุณสูงขึ้น… และทั้งหมดทั้งมวลนี้คือ “ของขวัญ”
ที่เขาหยิบยื่นให้คุณโดยที่คุณไม่รู้ตัว…และเขาก็เช่นกัน เหมือนดั่งดอ กเหมย
ที่ยืนสวยสง่าท่ามกลางหิมะอันเหน็บหนาว ถ้าหากไม่ถึงฤดูหนาว
ก็ไม่มี ดอ กเหมยผลิบานสวยงามให้ได้เห็น…“การทน”ไม่ได้แปลว่า…คุณ“ยอมแพ้”
แต่เป็นการฝึกจิตใจให้เข้มแข็งมากขึ้น…ชีวิตคนเราก็เปรียบเหมือนกับการเดินขึ้นเขา
การเดินทางย่อมมีทั้งขาขึ้นและขาลง เวลาขึ้นมักจะเหนื่อยกว่าตอนลงเสมอ
แต่มันจะพาให้คุณไปอยู่ในจุดที่สูงกว่าเดิม และคุณจะได้สัมผัสกับบรรย ากาศที่แสนพิเศษ
บนยอดเขาที่หาไม่ได้จากข้างล่าง มันอาจจะลำบากหน่อย อาจจะเหนื่อยมากหน่อย
แต่แค่เราพักสักนิดแล้วสู้ต่อไป โดยไม่หยุดกลางคัน คุณก็จะเข้าใกล้ความสำเร็จไปเรื่อยๆ
ยิ่งเหนื่อยก็ยิ่งชัน ซึ่งมันแปลว่าคุณกำลัง อยู่ใกล้ยอดเขา
แล้วท่ามกลางหลายๆอย่างในชีวิต คุณต้องรู้จัก“รับ”และ“ไม่รับ” ให้เป็นท่ามกลางการวิจารณ์
ทั้งข้อดีและข้อเสียในตัวเรา คนที่จะอยู่ได้ยิ้มได้ ในเสียงวิจารณ์เหล่านั้น คือคนที่ไม่สนใจ
ในเรื่องที่ไม่จริง ไม่ใช่คนที่อธิบายให้คนอื่นเข้าใจ เพราะจะยิ่งทำให้ตัวเองเหนื่อยเปล่า
ท่ามกลางคำคม ข้อคิดที่สรรหามาแช ร์กันมากมาย คนที่ได้ประโยชน์
จากคำคมเหล่านี้ คือคนที่เก็บข้อคิด คำคมเพียงไม่กี่ข้อ มาปรับใช้กับตัวเองได้
ไม่ใช่คนที่โพสต์คำคมใหม่ๆทุกวัน แต่ไม่รู้จักนำมาใช้ในชีวิตเลย ท่ามกลางกระแส
โต้เถียงร้อนแรงในโลกโซเชียล คนที่สบายใจที่สุด คือคนที่อ่า นแล้ว ไม่แสดงความคิดเห็น
อะไรเพื่อเพิ่มความขัดแย้ง ไม่ใช่คนที่แสดงความคิด แล้วยิ่งสร้างความไม่พอใจให้กับคนอื่น
ขอขอบคุณที่มา bitcoretech
