เมื่อสมัยที่คานธี ยังเรียนอยู่ที่อังกฤษ อาจารย์ไม่ชอบคานธี จึงมักจะพูดเสียดสี
ให้เขาอับอายตลอดเวลา เขามักจะโดนอาจารย์ บางคนดูถูกเพราะว่าเขาเป็นคนเอเชีย
และยังมีผิวสีจึงทำให้เข้ากับอาจารย์บางคนไม่ค่อยได้
วันหนึ่ง…คานธีไปกินข้าวที่โรงอาหาร และเดินไปเพื่อจะนั่งร่วมโต๊ะกับอาจารย์
แต่อาจารย์กลับเอ่ยขึ้นมาว่า… “คานธีเธอรู้ใช่ไหมว่า….หงส์กับหมากินข้าวด้วยกันไม่ได้น่ะ”
คานธีนิ่งไปพักหนึ่ง และเขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เขาจึงตอบกลับอาจารย์ไปว่า…
“ได้ครับ..งั้นผมจะบินไปกินที่อื่นก็ได้ครับ” พร้อมกับถือจานข้าวลุกไปอีกโต๊ะหนึ่ง
อาจารย์โกรธคานธีมาก ที่แอบเปรียบตัวเองเป็นหมา
จึงคิดจะหาทางเอาคืน ในระหว่างที่อยู่ในชั้นเรียน อาจารย์จึงได้ตั้งคำถาม
กับคานธี ต่อหน้าเพื่อนคนอื่น เพื่อหวังให้คานธี ต้องอับอาย
อาจารย์ถามคานธีว่า… “ถ้ามีกล่องอยู่ 2 ใบกล่อง หนึ่งใส่ความรู้
ไว้อีกกล่องใส่ความร่ำรวยเป็นเธอ จะเลือกกล่องไหน
คานธี”คานธีจึงตอบไปว่า..“ผมเลือกความร่ำรวยครับ”
อาจารย์ได้ฟังคำตอบ ก็ยิ้มเย้ยพร้อบกับพูดว่า..
“ถ้าเป็นอาจารย์จะเลือกกล่องความรู้นะ”
คานธียังนิ่งอยู่…แล้วก็นึกอะไรขึ้นได้ จึงตอบกลับไปว่า..
“ใช่ครับเพราะคนเราก็ต้องอย ากได้ในสิ่งที่ตัวเองไม่มีอยู่แล้วครับ”
เมื่ออาจารย์ฟังคำตอบ ก็ยิ่งเพิ่มความโกรธมากกว่าเดิม
แต่ก็ได้แค่เก็บไว้ในใจ วันต่อมา….อาจารย์ตรวจข้อสอบ
แต่คานธีกลับทำถูกหมดทุกข้อ อาจารย์ไม่รู้จะทำยังไง
จึงได้เขียนใส่กระดาษคำตอบของคานธีว่า….
“ไอ้งั่ง”เมื่อคานธีได้รับกระดาษคำตอบคืน ก็ตกใจ
กับสิ่งที่อาจารย์ทำ เขานั่งคิดสักพัก แล้วก็เดินไปหาอาจารย์
พร้อมกับบอกว่า… “อาจารย์ครับอาจารย์เซ็นชื่อแล้วแต่ลืมให้คะแนนผมครับ”
หากเป็นผู้ที่ต้องถูกกระทำอยู่ตลอดเวลา การตอบโต้ก็ไม่ใช่เรื่องแย่..เสมอไป
แต่เราสามารถเลือกวิธี ที่จะตอบโต้ได้โดยไม่ต้องใช้กำลัง หรือทำให้เกิด
เรื่องใหญ่โต ใช้ไหวพริบที่ดีตอบโต้กลับ เพื่อให้เขาสำนึกบ้างก็ไม่แย่…นะ
ก็เหมือนกับ“คนที่ปาโคลนใส่คนอื่น มือของเขา มักจะเปื้อนก่อนเสมอ”ฉันใดก็ฉันนั้น
ขอขอบคุณที่มา: น่าอ่า น
