เรื่องนี้เขียนได้ดีมาก…“ต่อหน้าคนใจแคบให้แกล้งโ ง่” สมัยก่อน…มีแม่ทัพคนหนึ่ง เล่นหมากล้อมเก่งมาก
ไม่ค่อยมีคนเล่นชนะได้ วันหนึ่งแม่ทัพออกรบ
ผ่านหมู่บ้านแห่งหนึ่ง เห็นบ้านเล็กๆหลังหนึ่ง มีป้ายติดว่า“เล่นหมากล้อมอันดับ 1 ของประเทศ”
แม่ทัพไม่เชื่อ จึงเข้าไปหาเจ้าของบ้าน และเล่นด้วยปรากฎว่า เจ้าของบ้านแพ้ทั้ง 3 กระดาน
แม่ทัพหัวเราะอย่างพอใจ แล้วบอกว่า“แกเอาป้ายลงได้แล้ว” แล้วแม่ทัพก็ไปออกรบด้วยความดีใจ
ไม่นาน…แม่ทัพรบชนะกลับมา ผ่านมาที่เดิม ก็ยังเห็นป้ายแขวนอยู่ที่บ้านหลังเดิม
แม่ทัพจึงเข้าไปหา เจ้าของบ้าน เจ้าของบ้านจึงขอท้าดวลกับแม่ทัพอีก
ปรากฎว่าครั้งนี้!! แม่ทัพแพ้ทั้ง 3 กระดานแม่ทัพประหลาดใจมาก
ถามเจ้าของบ้านว่าเพราะอะไร? เจ้าของบ้านตอบว่า “ครั้งก่อนท่านมีภารกิจออกรบ
ข้าน้อยจะไปลบเหลี่ยม ทำให้ท่านหมดขวัญกำลังใจไม่ได้ แต่ครั้งนี้ท่านชนะกลับมา
ข้าน้อยก็ไม่ต้องออมมือแล้วครับ” คนที่เก่งจริงในโลกนี้คือ“คนชนะได้”
แต่ไม่จำเป็นต้องชนะมีใจกว้างขวางพอที่จะให้
การใช้ชีวิตก็เหมือนกัน…รู้…”ไม่จำเป็นต้องพูด” ไม่พูด…”ช่ว่าจะไม่รู้”
หากคุณพูดในสิ่งที่คุณรู้ แต่เป็นเรื่องที่เจ้าของเรื่องไม่อย ากให้รู้
หรือไม่คิดว่า คนอื่นจะรู้คุณไม่ได้มิตรแต่ได้ศัตรู คนทุกคนบอกว่า
รับความจริงได้ ต้องการให้คุณพูดความจริง แต่พอคุณพูดแล้วใช่ว่าจะรับได้ทุกคน
อาจจะโกรธคุณอีกต่างหาก ที่ดันมารู้ความจริง ที่บอกให้คุณพูดความจริง
เขาแค่ต้องการจะรู้ว่าคุณรู้เท่าไหน แต่ไม่ได้หมายความว่า
รับความจริงได้ เมื่อรู้ว่าคุณรู้เยอะมาก เยอะกว่าที่เขาคาดไว้
เขา ย่อมโกรธคุณเพราะ“คุณรู้ทัน”
ขอขอบคุณ :read555
